Zen Zien Tekenen als sleutel tot 'anders' zien  - Arnold Vermeeren. 
Het is eind mei en een van de eerste echt zonnige lentedagen.

Tijdens het wandelen laat ik mijn blik dwalen door de ruimte om me heen. Regelmatig valt mijn blik op iets waar ik dan even mijn aandacht op richt. 

Van de brandnetelbladeren langs het pad vallen me de puntige kartelrandjes op, maar ook hoe ze toch iets zachts hebben. Ik zie de hele kleine haartjes, de donkere ruimte tussen de stengels en bladeren en hoe die een plaats kan bieden aan ander leven. 

Op een lantaarnpaal groeit wat mos. Ook dat is leven. Ik bedenk me dat in het harde aluminiumoppervlak van de paal ook ruimte moet zitten. Hoe anders, kan dat mos zich daaraan vastgrijpen. De lantaarnpaal biedt die ruimte aan het mos. 

Ook de lantaarnpaal zelf is deel van het leven; is voortgekomen uit leven. De grondstoffen die ervoor gedolven zijn, maar ook het menselijk handelen dat nodig was om de paal te maken. De verbindingen tussen de onderdelen van de paal. Ze zijn ontworpen door mensen. Ook dat zijn manifestaties van leven. 

Ik zie planten wuiven langs het pad. Ik zie de glans op een grashalm. 

In de wei die ik passeer zie ik het uitbundige rennen van een groepje paarden.

Ik realiseer me dat ik veel van hoe ik dit alles zie te danken heb aan het Zen Zien Tekenen. Of misschien moet ik zeggen dat Zen Zien Tekenen me dat weer opnieuw heeft leren zien. Vaak zag ik voornamelijk vormen met een naampje, nu zie ik meer. 

Elk van de Zen Zien Teken-oefeningen die ik leerde vormde een sleutel tot het ‘anders zien’. Het voelen van zachtheid, het voelen van beweging, het voelen van ruimte, het zien van licht en glans, het zien van leven… 

Dat is de kracht van de oefeningen. En dan soms, na een tijdje, heb je die sleutels even niet meer nodig. Zoals het geval was bij deze wandeling. Maar ook bij het tekenen zijn de aanwijzingen van de oefeningen soms niet meer nodig en kun je gewoon gaan tekenen. Dat is soms. En even. 
Misschien dat op termijn dat soms vaker wordt en dat even langer wordt.

Ik ben lang niet zo intens blij geweest als na deze wandeling.